Cukrzyca i celiakia – co łączy te dwie choroby?

cukrzycaCukrzyca typu 1 lubi współwystępować również z innymi schorzeniami autoimmunologicznymi, m.in. z celiakią. Trwale nie tolerować glutenu może nawet 15% cukrzyków. Obie choroby mają podłoże genetyczne, obie prowadzą też do uszkodzenia narządów wewnętrznych. Co jeszcze warto wiedzieć o cukrzycy i jej związku z celiakią?

Cukrzyca uszkadza trzustkę, celiakia jelito cienkie…

W przypadku cukrzycy typu 1 organizm niszczy wytwarzające insulinę komórki β wysp trzustkowych, w celiakii niszczone są natomiast kosmki jelitowe odpowiedzialne za wchłanianie substancji odżywczych z jedzenia oraz leków. Choroba przyczynia się do niedożywienia organizmu, któremu może towarzyszyć wiele bardzo nieprzyjemnych objawów.

Przy celiakii występują bóle brzucha, wymioty, biegunka, bóle głowy, zmiany skórne i afty w jamie ustnej oraz utrata wagi

Przyczyną uszkodzenia kosmków jelitowych jest trwała nietolerancja glutenu, białka występującego m.in. w pszenicy, życie, jęczmieniu i owsie. Celiakia, tak samo jak cukrzyca, towarzyszy choremu do końca życia. Z chwilą zdiagnozowania celiakii, chory powinien całkowicie wykluczyć z diety produkty, w których występują zboża glutenowe i zastąpić je produktami, które glutenu nie posiadają. Tylko w taki sposób zniszczone toksycznym działaniem glutenu kosmki jelitowe będą mogły się odtworzyć.

Udowodniono, że leczenie celiakii ma pozytywny wpływ na przebieg cukrzycy

Dlatego według wytycznych Europejskiego Towarzystwa Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia (ESPGHAN) osoby z rozpoznaną cukrzycą typu 1 powinny przebadać się również pod kątem trwałej nietolerancji glutenu. Dlaczego jest to takie ważne? Celiakia ogranicza działanie leków stosowanych w cukrzycy, przez co jej przebieg może być mniej stabilny i bardziej nieprzewidywalny. Diagnozując, a potem lecząc celiakię, mamy jednak szansę zwiększyć skuteczność jej leczenia.

TO CIĘ ZAINTERESUJE:

Nieleczona celiakia a mózg – co warto wiedzieć?

Udar mózgu i zakrzepica – co je łączy?

Jak sprawdzić, czy oprócz cukrzycy typu 1 mamy jeszcze celiakię

Diagnostyka trwałej nietolerancji glutenu składa się z kilku badań. Obejmuje testy serologiczne (celiakia wiąże się z obecnością określonych przeciwciał), testy genetyczne oraz biopsję jelita cienkiego.

Przy rozpoznawaniu celiakii warto zacząć od testów genetycznych, ponieważ tylko one potrafią jednoznacznie ją wykluczyć. Do wystąpienia celiakii konieczna jest bowiem obecność układu genów HLA-DQ2 i/lub HLA-DQ8. Jeśli ich nie ma, nie ma też celiakii (i już nigdy nie będzie) Całą diagnostykę można więc zakończyć już na tym etapie. Stwierdzenie genów wymaga natomiast kontynuowania diagnostyki. U chorego wykonuje się badania poziomu przeciwciał i na tej podstawie ocenia, czy celiakia uaktywniła się, czy nie. Jeśli test DNA potwierdzi obecność genów, testy serologiczne obecność przeciwciał, a chory ma objawy celiakii, nie trzeba już wykonywać nieprzyjemnej biopsji jelita cienkiego. Znacznie skraca to cały proces diagnostyczny i sprawia, że jest on mniej stresujący dla chorego.

Autor: Natalia Jeziorska

Źródło: www.testdna.plZdjęcie: ©dolgachov/123rf.com

Ocen: 5
Nie ma jeszcze komentarzy

Zostaw odpowiedź

Twój adres email nie będzie publikowany