Pomimo oczywistych zalet jakie niesie ze sobą aktywność fizyczna, osoby cierpiące na stwardnienie rozsiane (SM) często zaniedbują tę kwestię z obawy o pogorszenie się stanu zdrowia. Tymczasem, odpowiednio dobrane ćwiczenia, w połączeniu z rehabilitacją mogą poprawić jakość życia chorych na stwardnienie rozsiane i łagodzić niektóre jej objawy. O czym warto pamiętać  wyjaśnia fizjoterapeuta Piotr Kostrzębski.

Stwardnienie rozsiane – zachowaj sprawność na dłużej

Nawet osoby, u których zdiagnozowano stwardnienie rozsiane nie powinny rezygnować z regularnej porcji ruchu. Sport uprawiany rekreacyjnie, rehabilitacja pod okiem instruktora, proste prace domowe czy samodzielność w czynnościach sprawiających niekiedy lekki dyskomfort są potrzebne do zachowania sprawności. Najważniejsze, by aktywność dopasować do ogólnej wydolności organizmu oraz stopnia zaawansowania stwardnienia rozsianego. Klika zasad przed rozpoczęciem treningu:

• Skonsultuj się z lekarzem – jeszcze przed rozpoczęciem treningów warto tę kwestię skonsultować z lekarzem lub fizjoterapeutą. To specjalista powinien zdecydować jakie ćwiczenia będą dla nas najlepsze, a jakich musimy unikać. Niekiedy lekarz podejmuje też decyzję o skierowaniu na dodatkowe badania kontrolne. Należą do nich: morfologia, OB, badanie moczu i test wysiłkowy, w trakcie którego wykonuje się EKG pokazujące pracę serca w czasie wysiłku.

• Wybierz dyscyplinę odpowiednią dla siebie – nie ma jednej, konkretnej dyscypliny, która byłaby wskazana dla wszystkich. Jej wybór zawsze trzeba rozważyć indywidualnie. Aby uniknąć szybkiego zniechęcenia się do sportu dobrze będzie, jeśli wybrana forma ruchu sprawia nam przyjemność. Pacjenci z SM powinni wybierać ćwiczenia, które są bezpieczne dla organizmu i nie skutkują urazami czy uszkodzeniami ciała. Szczególnie polecane są dla nich te ogólnorozwojowe i wykonywane w wodzie. Pływanie czy aqua aerobik nie są forsowne, a jednocześnie zwiększają zakres ruchowy stawów i odciążają kręgosłup. Pamiętajmy też, że aktywność fizyczna nie musi wiązać się z forsownym treningiem – czasem wystarczający może okazać się długi spacer lub zabawa z dziećmi.

• Przekonaj się do ćwiczeń w domu – ćwiczenia wykonywane samodzielnie w domu to dobra alternatywa dla osób, którym brakuje czasu lub których stan zdrowia nie zawsze pozwala na regularne treningi.

• Nie ćwicz na siłę – jeśli jesteśmy przeziębieni lub czujemy się wyjątkowo zmęczeni fizycznie i psychicznie, należy zrezygnować z ćwiczeń – trening będzie nieefektywny, jeśli wykonujemy go na siłę. Niekorzystny wpływ na nas może mieć również pogoda lub pora dnia – jeśli lubimy trenować wieczorem, gdy temperatura jest nieco niższa, nie zmuszajmy się do ćwiczeń rano.

WIĘCEJ: Tych badań nie lekceważ

• Unikaj zbędnego obciążenia – forsowanie i zwiększanie cały czas poprzeczki nie tylko nie pomoże, ale również odbije się negatywnie na naszym organizmie, Przykładem takich ćwiczeń są ćwiczenia siłowe, niewskazane dla osób z SM. Mięśnie, zmęczone ciągłą aktywnością komórek nerwowych, nie potrzebują dodatkowego, obciążającego treningu. Ponadto, tego typu ćwiczenia rozgrzewają organizm, a skoki temperaturowe powinny być jak najrzadsze przy tej chorobie.

• Pamiętaj o odpoczynku – planując jakąkolwiek aktywność fizyczną powinniśmy uwzględnić w nim również czas na odpowiedni wypoczynek, szczególnie ważny dla naszego zdrowia. Jest on niezbędny dla odbudowy zasobów energetycznych w organizmie i prawidłowej regeneracji mięśni. Oczywiście bilans wysiłku i relaksu zależy od wielu czynników, takich jak nasza kondycja czy rodzaj uprawianego sportu.

Źródło: sm24.pl